[Ο Προστάτης] της Ζηνοβίας Αντιδώρου
[fblike]
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Κ. Καβάφης
Ιθάκη Ονομαζεται προστάτης και όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ένα είδος καρκίνου του ανδρικού μορίου. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει, γι’αυτό οι γιατροί προτρέπουν άπαντες τους κατά φαντασίαν ασθενείς να μη διστάζουν να προσέρχονται για το σωτήριο τσεκ-απ, ειδικά αν έχουν προσέξει κάποια δυσλειτουργία στο ουροποιητικό σύστημα ή στη συνήθως άριστη στυτική λειτουργία στην οποία οφείλουν την αίσθηση υπεροχής τους. Μόνο που εγώ, μην μπερδεύεσαι, σκεφτόμουν να μιλήσω για έναν άλλο Προστάτη, για εκείνον που προστατεύει ή τουλάχιστον που έτσι νομίζει/ς. Τον περί ού ο λόγο Προστάτη είχα την τύχη να τον γνωρίσω από την καλή και απ’την ανάποδη ως έννοια και/ή ως μορφή. Για να προλάβω ένα ειρωνικό μειδίαμα, σημειώνω ότι οι παρατηρήσεις μου δε βασίζονται μόνο στην προσωπική εμπειρία, γιατί, τί τα θες, τα ανείπωτα βάσανα δεν είναι σωστός γνώμονας επιστημονικών πορισμάτων. Η σοφία μου οφείλεται σε τυχαία συγκυρία: καθότι άτομο εμπιστοσύνης, οι γνωστοί μου σύσσωμοι σπεύδουν να μου ζητήσουν την πιο εύκολη χάρη, ήτοι να τους ακούσω κουνώντας το κεφάλι με κατανόηση και μετά να σιωπήσω για πάντα.
Γιατί ο κόσμος τη σήμερον ημέρα δε βολεύεται με τη χριστιανική εξομολόγηση. Άλλοι θα ήθελαν να τρέξουν στο δάσος και αφού σκάψουν μια τρύπα στο χώμα, να βροντοφωνάξουν μέσα το μυστικό τους και να ξαλαφρώσουν, αλλά επειδή είναι διαβασμένοι, γνωρίζουν ότι το μυστικό κινδυνεύει να υποκλαπεί από ωτακουστές, έστω κι αν είναι οι τριγύρω καλαμιές, κάτι που δύναται να έχει ολέθριες συνέπειες.
Είχα μόλις αρχίσει να μιλάω για τα σουσούμια του Προστάτη, όμως, και παραστράτησε η σκέψη μου. Ο Προστάτης κυκλοφορεί κατά κύριο λόγο σε ανδρικό μοντέλο, με βροντερή φωνή και αυστηρό παρουσιαστικό, χωρίς να αποκλείεται και το γυναικείο μοντέλο σε ορισμένα καταστήματα του κέντρου. Έχει μαλλιά μακριά ή κοντά και ενδέχεται να έχει αρχίσει να γκριζάρει. Μπορεί να είναι μποξέρ ή να του αρέσουν οι πολεμικές τέχνες. Πιθανόν να είναι λάτρης της ταχύτητας και να οδηγεί επιβλητική μοτοσικλέτα ή ακριβό αμάξι. Φοράει πάντα ζώνη ασφαλείας και κράνος, εν ολίγοις ακολουθεί κατά γράμμα όλους τους κανόνες –και ποιά είμαι εγώ να τον ψέξω γι’αυτό;
Βέβαια, όλα αυτά βρίσκονται στη σφαίρα της μεταφοράς και της παραβολής, το τονίζω για εσένα που έχεις μόλις αρχίσει να μην είσαι τόσο σίγουρος. Γιατί ο Προστάτης δεν έχει πρόσωπο. Μπορεί και ενδέχεται να είναι αόρατη δύναμη, όπως αυτός εκεί ψηλά. Εννοώ αυτόν που υποδαυλίζει τα καζάνια της κολάσεως, αλλά και τον άλλον που γεμίζει τα ποτάμια ρύζι, μέλι και παρθένες. Όχι ότι εκείνος με τους κεραυνούς ανά χείρας πηγαίνει πίσω –γενικά όλοι οι πανταχού παρόντες ανήκουν κατεξοχήν στην εκλεκτή κατηγορία του Προστάτη.
Ίσως να έχει την όψη υπερωκεάνειου που τραγουδά και πλέχει ή πολυεθνικής που καταβροχθίζει όνειρα δικά σου για να τα χωνέψει μαζί με τα δικά της κολλαριστά όνειρα. Ο Προστάτης αγαπάει παράφορα και σε σφίγγει τόσο στην αγκαλιά του που κοντεύει να σε σκάσει. Απλώνει τις φτερούγες σου επάνω του και σε σώζει πάντα από τις κακοτοπιές. Μερικές φορές σου προκαλεί πονοκέφαλο από την πολλή προστασία, αλλά εσύ χαίρεσαι που δεν είσαι μόνος σου στον κόσμο. Εσύ, ένα μηρμήγκι, έχεις για φίλο, πατέρα, συνεργάτη ένα γίγαντα, ένα τέρας, ένα απειλητικό παγόβουνο να σε συνοδεύει σε μια καθημερινότητα γεμάτη κινδύνους και ασταθείς ισορροπίες. Είναι ωραίο να έχεις Προστάτη. Είναι ωραίο να μπαινοβγαίνεις στο μεγάλο, φωτεινό σπίτι του Προστάτη δίπλα στο ποτάμι. Όλο τζάμια, να βλέπεις έξω το γαλήνιο τοπίο –κρίμα μόνο που δεν ανοίγουν.
Αλλά, αν άνοιγαν, τότε θα πετούσες έξω τυφλωμένος από το φως και τις μύριες υποσχέσεις για ανεξαρτησία που σου χαϊδεύουν το πρόσωπο σαν σπόροι πικραλίδας την Άνοιξη. Ίσως να έμπαινες στον πειρασμό να ανοίξεις πανιά για ένα ταξίδι χωρίς παντοδύναμους συνοδοιπόρους. Και, ξέρεις; Ίσως να ήταν καλύτερα.
artworks : Michael Reedy
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Κ. Καβάφης
Ιθάκη Ονομαζεται προστάτης και όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ένα είδος καρκίνου του ανδρικού μορίου. Η έγκαιρη διάγνωση σώζει, γι’αυτό οι γιατροί προτρέπουν άπαντες τους κατά φαντασίαν ασθενείς να μη διστάζουν να προσέρχονται για το σωτήριο τσεκ-απ, ειδικά αν έχουν προσέξει κάποια δυσλειτουργία στο ουροποιητικό σύστημα ή στη συνήθως άριστη στυτική λειτουργία στην οποία οφείλουν την αίσθηση υπεροχής τους. Μόνο που εγώ, μην μπερδεύεσαι, σκεφτόμουν να μιλήσω για έναν άλλο Προστάτη, για εκείνον που προστατεύει ή τουλάχιστον που έτσι νομίζει/ς. Τον περί ού ο λόγο Προστάτη είχα την τύχη να τον γνωρίσω από την καλή και απ’την ανάποδη ως έννοια και/ή ως μορφή. Για να προλάβω ένα ειρωνικό μειδίαμα, σημειώνω ότι οι παρατηρήσεις μου δε βασίζονται μόνο στην προσωπική εμπειρία, γιατί, τί τα θες, τα ανείπωτα βάσανα δεν είναι σωστός γνώμονας επιστημονικών πορισμάτων. Η σοφία μου οφείλεται σε τυχαία συγκυρία: καθότι άτομο εμπιστοσύνης, οι γνωστοί μου σύσσωμοι σπεύδουν να μου ζητήσουν την πιο εύκολη χάρη, ήτοι να τους ακούσω κουνώντας το κεφάλι με κατανόηση και μετά να σιωπήσω για πάντα.
Γιατί ο κόσμος τη σήμερον ημέρα δε βολεύεται με τη χριστιανική εξομολόγηση. Άλλοι θα ήθελαν να τρέξουν στο δάσος και αφού σκάψουν μια τρύπα στο χώμα, να βροντοφωνάξουν μέσα το μυστικό τους και να ξαλαφρώσουν, αλλά επειδή είναι διαβασμένοι, γνωρίζουν ότι το μυστικό κινδυνεύει να υποκλαπεί από ωτακουστές, έστω κι αν είναι οι τριγύρω καλαμιές, κάτι που δύναται να έχει ολέθριες συνέπειες.
Είχα μόλις αρχίσει να μιλάω για τα σουσούμια του Προστάτη, όμως, και παραστράτησε η σκέψη μου. Ο Προστάτης κυκλοφορεί κατά κύριο λόγο σε ανδρικό μοντέλο, με βροντερή φωνή και αυστηρό παρουσιαστικό, χωρίς να αποκλείεται και το γυναικείο μοντέλο σε ορισμένα καταστήματα του κέντρου. Έχει μαλλιά μακριά ή κοντά και ενδέχεται να έχει αρχίσει να γκριζάρει. Μπορεί να είναι μποξέρ ή να του αρέσουν οι πολεμικές τέχνες. Πιθανόν να είναι λάτρης της ταχύτητας και να οδηγεί επιβλητική μοτοσικλέτα ή ακριβό αμάξι. Φοράει πάντα ζώνη ασφαλείας και κράνος, εν ολίγοις ακολουθεί κατά γράμμα όλους τους κανόνες –και ποιά είμαι εγώ να τον ψέξω γι’αυτό;
Βέβαια, όλα αυτά βρίσκονται στη σφαίρα της μεταφοράς και της παραβολής, το τονίζω για εσένα που έχεις μόλις αρχίσει να μην είσαι τόσο σίγουρος. Γιατί ο Προστάτης δεν έχει πρόσωπο. Μπορεί και ενδέχεται να είναι αόρατη δύναμη, όπως αυτός εκεί ψηλά. Εννοώ αυτόν που υποδαυλίζει τα καζάνια της κολάσεως, αλλά και τον άλλον που γεμίζει τα ποτάμια ρύζι, μέλι και παρθένες. Όχι ότι εκείνος με τους κεραυνούς ανά χείρας πηγαίνει πίσω –γενικά όλοι οι πανταχού παρόντες ανήκουν κατεξοχήν στην εκλεκτή κατηγορία του Προστάτη.
Ίσως να έχει την όψη υπερωκεάνειου που τραγουδά και πλέχει ή πολυεθνικής που καταβροχθίζει όνειρα δικά σου για να τα χωνέψει μαζί με τα δικά της κολλαριστά όνειρα. Ο Προστάτης αγαπάει παράφορα και σε σφίγγει τόσο στην αγκαλιά του που κοντεύει να σε σκάσει. Απλώνει τις φτερούγες σου επάνω του και σε σώζει πάντα από τις κακοτοπιές. Μερικές φορές σου προκαλεί πονοκέφαλο από την πολλή προστασία, αλλά εσύ χαίρεσαι που δεν είσαι μόνος σου στον κόσμο. Εσύ, ένα μηρμήγκι, έχεις για φίλο, πατέρα, συνεργάτη ένα γίγαντα, ένα τέρας, ένα απειλητικό παγόβουνο να σε συνοδεύει σε μια καθημερινότητα γεμάτη κινδύνους και ασταθείς ισορροπίες. Είναι ωραίο να έχεις Προστάτη. Είναι ωραίο να μπαινοβγαίνεις στο μεγάλο, φωτεινό σπίτι του Προστάτη δίπλα στο ποτάμι. Όλο τζάμια, να βλέπεις έξω το γαλήνιο τοπίο –κρίμα μόνο που δεν ανοίγουν.
Αλλά, αν άνοιγαν, τότε θα πετούσες έξω τυφλωμένος από το φως και τις μύριες υποσχέσεις για ανεξαρτησία που σου χαϊδεύουν το πρόσωπο σαν σπόροι πικραλίδας την Άνοιξη. Ίσως να έμπαινες στον πειρασμό να ανοίξεις πανιά για ένα ταξίδι χωρίς παντοδύναμους συνοδοιπόρους. Και, ξέρεις; Ίσως να ήταν καλύτερα.
artworks : Michael Reedy
