ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
χαμογελά για να σε κάνει να χαμογελάσεις - αλλά σε οδηγεί πολύ πιο πέρα από το γήινα - πέρα από την αγάπη - πιο πέρα όπου μπορείς να φτάσει το μυαλό σου
Τεθλασμένη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη
0Comment
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 1
στο βάθος του μυαλού σου δυο μάτια σαν πιθάρια γεμάτα καλοσύνη αμφορείς της χαράς και τσίμπημα της αμπέλου στα βάθη της καρδιάς σου
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας
αχ αν ήσουν εδώ πίσω στον χρόνο πίσω από το τιμόνι να οδηγείς εσύ αυτό το παλιό αυτοκίνητο σε χρειαζόμουν τώρα εδώ πιο πολύ όσο ποτέ για να κρατηθώ να μην παρεκκλίνω απ την ευθεία του δρόμου
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
υπάρχει μια πανσέληνος εδώ απόψε ένα φεγγάρι που η λάμψη του στολίζει το δέρμα μου στη βεράντα με ένα τρόπο που ο ήλιος δε θα μπορούσε ποτέ να με αγγίξει
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
κουράστηκα να μην καταλαβαίνω τις θέσεις των αστερισμών να μη μπορώ να μαντέψω το μέλλον να μη μπορώ να τιθασεύσω το χρόνο την ταχύτητα τον νόμο της βαρύτητας
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
ήμουν δίπλα σου πάντα - ακόμα και όταν δεν ήμουν εκεί τώρα στο δικό μου ταξίδι προς τον ήλιο μέχρι το τέλος της διαδρομής ποιος θα μου κρατάει το δικό μου χέρι;
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
ο μουδιασμένος εαυτός μου κάθεται και παίζει βιντεοπαιχνίδια τα μάτια του είναι υγρά και ματωμένα είναι χοντρός σαν ιπποπόταμος και γρυλίζει σαν θαλάσσιο κήτος
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
σε παρηγορεί η ηχώ της αναπνοής σου αφού όσο αναπνέεις μέσα σου υπάρχει ζωή το ίδιο δυνατή όπως το φως που αντικρίζει το μάτι σου
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 4
τόσο σύντομη η ζωή που δεν προλαβαίνεις να χαρείς όσα αγαπάς - δεν υπάρχει χρόνος η ζωή μακριά σου είναι δύσκολη - εκτός ελέγχου
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 3
κάτι το τοπίο κάτι η εποχή κάτι ο τρόπος που σήκωνε ο αέρας τα μαλλιά μου πίστευα πως θα ζήσω νέος και θα πεθάνω πάλι νέος
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
είναι φανερό πως η ζωή δεν είναι πια αυτό που ήταν και ούτε είναι αυτό που φαίνεται με την πρώτη ματιά - ούτε καν ο θάνατος
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 1
το μυαλό μου πάντα επιστρέφει και εγώ παγώνω με τη διαπίστωση πως τελικά τα κατάφερα να γίνω ένας σκεπτόμενος μαλάκας
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
οι λέξεις είναι αμφίφυλες - κοπανιστός αέρας σπάνια εννοούν αυτό που ακούς και αν η ζωή ήταν ένα μεγάλο ποίημα κάθε στίχος θα ήταν μια παγίδα στο σταυρόλεξο
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
δε χρειάζεται πλέον να μιλάω ψιθυριστά αλλά να ουρλιάζω από τον πόνο στα δάκτυλα μου που πιάστηκαν στην πόρτα της καρδιάς σου όταν έκλεισε με απίστευτη δύναμη
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 3
πίστευα στον θεό και στον διάβολο και κάθε στιγμή που αγαπούσα ήξερα πως ήμουν και εγώ προϊόν αγάπης και φτιάχτηκα από αγάπη και τίποτα άλλο
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
όταν όλοι φεύγουν μακρυά μας μένει αυτό το μικρό ρήμα που τρέμει στα χέρια μου σαν το δάκρυ ενός τυφλού που δεν μπορεί να δει τον ήλιο να καταδιώκει το φεγγάρι
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 1
στο μυαλό μου είσαι το μεθυστικό άρωμα από κεχριμπάρι και λεμόνι η μουδιασμένη παλάμη μου τα τραγούδια των τζιτζικιών στον αέρα το χιόνι μου που λιώνει και εξαφανίζεται λευκό αγέρωχο αλλά ήρεμο
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
ξεχνιέμαι με ποιήματα και σελίδες βιβλίων αναζητώντας μια σταγόνα σπάνιας ομορφιάς λέξεις και εικόνες που προφητεύουν το μέλλον πράγματα που γράφονται επίτηδες ανάποδα σε βρώμικες χαρτοπετσέτες και λαδόκολλες
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 1
για λίγη ώρα στριφογύριζε τόσο κοντά μου που μπορούσα να αγγίξω το δέρμα της με τη φωνή μου να τυλίξω τα λόγια μου γύρω από το λαιμό της σαν ένα λαμπερό κόσμημα - σαν το δακτυλίδι του κρόνου
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
δύο σωματίδια που κάποια στιγμή έχουν ενωθεί παραμένουν για πάντα με κάποιο τρόπο συνδεδεμένα - δεν έχει σημασία πόσο μακριά είναι τα δύο
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
έχω ονειρευτεί πως ταξιδεύω στο διάστημα - έχω δει ψεύτες απατεώνες κλέφτες ηλίθιους φασίστες να ορίζουν τη δική μου ζωή
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 1
θα θελα να ήμασταν δυο άσπρα πουκάμισα κρεμασμένα το ένα μέσα στο άλλο περιμένοντας να φύγει το καλοκαίρι όπου το λυκόφως να έχει στερέψει εντελώς
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
θα γυρίσουμε εκεί στους τόπους που θεωρούσαμε σπίτι μας και ο κόσμος φυσικά θα είναι πια όλος δικός μας αφού ο κόσμος φτιάχτηκε για ονειροπόλους
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 3
τη σιωπή που επέλεξα θα γυρίσει προς όφελος μου σε μια ζωή που ο έρωτας δεν οφείλει να ωφελείται
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
όταν σε σκέφτομαι να κάθεσαι απέναντι μου είσαι ήδη ένα φευγάτο φάντασμα όταν σου λέω πόσο πολύ σε έχω ερωτευθεί είναι σαν να μη λέω τίποτα
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 1
κάθε μέρα θέλω να γράψω το όνομά σου στην υγρασία στα παράθυρα των αυτοκινήτων όμως το χέρι μου τρέμει με πνίγει η μυρωδιά σου τα μίλια φωτός και τα χρόνια που μας χωρίζουν
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
είναι ανυπόφορο - πολύ ανυπόφορο κάθε νύχτα η ηλικία μου να μετατρέπεται σε μελαγχολικό λεξικό αποσπασμάτων από αξέχαστες εμπειρίες
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*
όταν η θέρμη φεύγει απ τα μάτια σου και τυφλώνεσαι τα μονοπάτια η συμπόνια οι αγκαλιές τα χάδια και τα φιλιά είναι τα μόνο πράγματα που θα πάρεις μαζί σου στα αστέρια του ουρανού
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 2
προτιμώ να γράφεις ποιήματα για το παράλογο παρά να το ζεις αλλά δε μου αρέσουν καθόλου οι άνθρωποι που γράφουν ποιήματα για πράγματα που δεν τα έχουν ζήσει
ΔΙάΘεσηΝύΧΤας* 1
σκέφτομαι τα ξύλινα στρατιωτάκια και το μυαλό μου πάει στα μικρά παιδιά που τους αρέσει να τρώνε σοκολάτες
WEB RADIO
E-SHOP
© 2024 Bibliothèque