[Βατόμουρα] της Ζηνοβίας Αντιδώρου
[fblike]
Βρήκα μέσα στα μάτια σου τα βιβλία που δεν έγραψα∙
πεδιάδες, δάση, πολιτείες, ορίζοντες, κανάλια.
Βρήκα τ’ αυτοκρατορικά όρη της γης κι απάνω τους
τις δύσες με τα κόκκινα σύννεφα. Τα μεγάλα
ταξίδια που δεν έκαμα βρήκα μέσα στα μάτια σου. Νικηφόρος Βρεττάκος
Τα Μάτια της Μαργαρίτας Δίπλα στα βατόμουρα. σκεφτόμουν. τι παραφιλολογίες έλεγα πάλι χτες. σε εκείνο το ραντεβού. που ήθελα να κάνω καλή εντύπωση. κάτι πήγε λάθος. ένας θεός ξέρει τι. έχουμε τουλάχιστον κάποια στοιχεία. σχετικά με το γιατί. κι αυτό είναι καλύτερο από το τίποτα. απλός ο λόγος. απλούστατος. από τους απλούστερους στην οικουμένη. ας όψονται τα ωραία του μάτια. τόσο μπλε σαν τον πιο μπλε ουρανό. Κι ενώ το τραίνο περνάει πάνω από τη γέφυρα. ενώ οι περαστικοί απολαμβάνουν τη θέα ενός κοριτσιού που μουτζουρώνει σε ένα σημειωματάριο. ενώ η στενή της φούστα έχει σηκωθεί ψηλά στους γοφούς. αναρωτιέμαι. αν η αλήθεια των μπλε ματιών είναι αρκετή. να γεφυρώσει όσες, υποπτεύομαι πολλές, διαφορές μας. οι νεροπόντικες συνεχίζουν να πλατσουρίζουν εις μάτην. αδυνατούν να φτάσουν στα κλαδιά τα φορτωμένα βατομουρα. κι εγώ αναλογίζομαι πράγματα που ξέρω ήδη. ποσο αρνητική γίνομαι όταν νιώθω εκνευρισμό. πόσο άνοστη όταν αισθάνομαι ανασφαλής. πόσο όχι εγώ. όταν. έχω αντιμέτωπο το Άλλο. δέος. ο ξένος ως εχθρός. έως αποδείξεως του εναντίου. χτίζω τείχη προκαταβολικά. να αποκρούσω. τις επιθέσεις με πολιορκητικούς κριούς και τα τοιαύτα.
εχθρός ο ξένος. ακομη κι αν έχει τα πιο ωραία μπλε μάτια που έχω δει ποτέ. όπως ο περί ού ο λόγος ξένος. ο χτεσινός. εκείνος ο δόλιος που πήρα από τα μούτρα. κι αυτός όμως δεν πήγε πίσω. γνώρισε τον κακό μου εαυτό. εκείνον ακριβώς που παραχώνω μέσα στο μπαούλο της γιαγιάς. τις περισσότερες μέρες του χρόνου. φόβος και τρόμος αυτός ο εαυτός. ακόμη και για μένα την ίδια. αμ τι.
αναμφίβολη η αξία. της tabula rasa. αχ να κατέβαινε ένα αστέρι στρογγυλό. και μαλακό, σα σφουγγάρι. ψαρεμένο από τα βάθη της Μεσογείου. να καθάριζε τη μνήμη του. και τη δική μου. από την αμετροέπεια. των άσκοπων αμυντικών κινήσεων. να επαναληφθεί το ραντεβού με καλύτερους οιωνούς. μήπως και καταφέρουμε. να είμαστε κι οι δυο εμείς, αντί για κάποιοι άλλοι.
Ήταν τόσο μεγάλα και γαληνεμένα τα μπλε μάτια. ίσως να ήταν. αυτά που ψάχνω. κοιτώντας τα γινομένα βατόμουρα. είμαι σίγουρη. ότι τα μάτια τα μπλε τι κρύβουν από πίσω. δε θα μάθω άμεσα. πιθανότατα τα μάτια. τα χτεσινά. τα μπλε. να τα έβεπαν όλα τόσο διαφορετικά από μένα, άλλωστε. πιθανότατα. να μη γινόταν. να περιδιαβαίνουμε μαζί. στην κατάφυτη πλευρά του δάσους.
artworks : Studio Schneidenfreude
Βρήκα μέσα στα μάτια σου τα βιβλία που δεν έγραψα∙πεδιάδες, δάση, πολιτείες, ορίζοντες, κανάλια.
Βρήκα τ’ αυτοκρατορικά όρη της γης κι απάνω τους
τις δύσες με τα κόκκινα σύννεφα. Τα μεγάλα
ταξίδια που δεν έκαμα βρήκα μέσα στα μάτια σου. Νικηφόρος Βρεττάκος
Τα Μάτια της Μαργαρίτας Δίπλα στα βατόμουρα. σκεφτόμουν. τι παραφιλολογίες έλεγα πάλι χτες. σε εκείνο το ραντεβού. που ήθελα να κάνω καλή εντύπωση. κάτι πήγε λάθος. ένας θεός ξέρει τι. έχουμε τουλάχιστον κάποια στοιχεία. σχετικά με το γιατί. κι αυτό είναι καλύτερο από το τίποτα. απλός ο λόγος. απλούστατος. από τους απλούστερους στην οικουμένη. ας όψονται τα ωραία του μάτια. τόσο μπλε σαν τον πιο μπλε ουρανό. Κι ενώ το τραίνο περνάει πάνω από τη γέφυρα. ενώ οι περαστικοί απολαμβάνουν τη θέα ενός κοριτσιού που μουτζουρώνει σε ένα σημειωματάριο. ενώ η στενή της φούστα έχει σηκωθεί ψηλά στους γοφούς. αναρωτιέμαι. αν η αλήθεια των μπλε ματιών είναι αρκετή. να γεφυρώσει όσες, υποπτεύομαι πολλές, διαφορές μας. οι νεροπόντικες συνεχίζουν να πλατσουρίζουν εις μάτην. αδυνατούν να φτάσουν στα κλαδιά τα φορτωμένα βατομουρα. κι εγώ αναλογίζομαι πράγματα που ξέρω ήδη. ποσο αρνητική γίνομαι όταν νιώθω εκνευρισμό. πόσο άνοστη όταν αισθάνομαι ανασφαλής. πόσο όχι εγώ. όταν. έχω αντιμέτωπο το Άλλο. δέος. ο ξένος ως εχθρός. έως αποδείξεως του εναντίου. χτίζω τείχη προκαταβολικά. να αποκρούσω. τις επιθέσεις με πολιορκητικούς κριούς και τα τοιαύτα.
εχθρός ο ξένος. ακομη κι αν έχει τα πιο ωραία μπλε μάτια που έχω δει ποτέ. όπως ο περί ού ο λόγος ξένος. ο χτεσινός. εκείνος ο δόλιος που πήρα από τα μούτρα. κι αυτός όμως δεν πήγε πίσω. γνώρισε τον κακό μου εαυτό. εκείνον ακριβώς που παραχώνω μέσα στο μπαούλο της γιαγιάς. τις περισσότερες μέρες του χρόνου. φόβος και τρόμος αυτός ο εαυτός. ακόμη και για μένα την ίδια. αμ τι.
αναμφίβολη η αξία. της tabula rasa. αχ να κατέβαινε ένα αστέρι στρογγυλό. και μαλακό, σα σφουγγάρι. ψαρεμένο από τα βάθη της Μεσογείου. να καθάριζε τη μνήμη του. και τη δική μου. από την αμετροέπεια. των άσκοπων αμυντικών κινήσεων. να επαναληφθεί το ραντεβού με καλύτερους οιωνούς. μήπως και καταφέρουμε. να είμαστε κι οι δυο εμείς, αντί για κάποιοι άλλοι.
Ήταν τόσο μεγάλα και γαληνεμένα τα μπλε μάτια. ίσως να ήταν. αυτά που ψάχνω. κοιτώντας τα γινομένα βατόμουρα. είμαι σίγουρη. ότι τα μάτια τα μπλε τι κρύβουν από πίσω. δε θα μάθω άμεσα. πιθανότατα τα μάτια. τα χτεσινά. τα μπλε. να τα έβεπαν όλα τόσο διαφορετικά από μένα, άλλωστε. πιθανότατα. να μη γινόταν. να περιδιαβαίνουμε μαζί. στην κατάφυτη πλευρά του δάσους.
artworks : Studio Schneidenfreude
