ΔΙάΘεσηΗΜέΡας
[fblike]
[άλλη μια μέρα που δεν θέλεις να κάνεις τίποτα απολύτως]
σήμερα θέλω να μείνω ξαπλωμένος στα μαξιλάρια μου
μακριά απ τον κόσμο βουβός ακίνητος σχεδόν άψυχος
χαρούμενος και εξαντλημένος που σε αγάπησα τόσο
να αγρυπνώ και να βασανίζομαι απ την επιθυμία σου
να νιώσω βαθιά ότι η αθωότητα μου έχει πια εξατμιστεί
πως είμαι δαγκωμένο φρούτο που έχασε κάθε νοστιμιά
και το σκίρτημα μου για σένα να με πληγώνει σαν βέλος
που θα αφήσει το σημάδι του στο κέντρο της καρδιάς μου
να γελάσω σαν τρελός περικυκλωμένος από ψυχιάτρους
άρρωστος από την επιθυμία της σάρκας ή των δακτύλων
να σε αγγίξουν να σε αναγνωρίσω σαν τη δική μου φωνή
σαν τη φωνή που ορθώνεται και απαιτεί να μαι κοντά σου
[* Η ΔΙάΘεσηΗΜέΡας έχει γραφεί
για να διαβαστεί με υπόκρουση
την προτεινόμενη μουσική]
