[ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*]
[fblike]
[και τι μπορεί ν΄αλλάξει
όταν δεν μπορείς
ν΄αλλάξεις τίποτα;]
σαν το άγριο ζώο σε κλουβί
γρυλίζω κουρασμένος
από το κακό και το καλό
γοητεύομαι από τις αντιθέσεις
πνίγομαι στις αντιφάσεις
επιβεβαιώνω τις συμπτώσεις
και το γενικό κανόνα πως
είναι αγρίμια οι άνθρωποι
πολύ εύκολα ξεστομίζουν
ένα σωρό πράγματα
μέσα στο θυμό τους
αυτόματα το μετανιώνουν
και μετά από λίγο παθαίνουν
αμνησία και δεν θυμούνται τίποτα
η φύση των ανθρώπων μοιάζει
τρομακτική όταν σωπαίνει
και τι αξίζει να επιθυμεί κανείς
περισσότερο ή λιγότερο;
να ζήσει ή να υπάρχει;
και τι είναι πιο συνετό;
να ζεις κάθε μέρα πεθαίνοντας
ή να πεθαίνεις για να ζήσεις για
πάντα στα βάθη της καρδιάς
αυτών που αγάπησες;
σε ποιανού τη τρυφερή φαντασία
άραγε υπάρχω κι εγώ σαν εικόνα
ακίνητη απ΄το βάρος της αγάπης
αφού ό,τι δεν μπορώ να χαρώ
συνεχώς το ονειρεύομαι
κι ό,τι δεν γυρίζει πίσω απ΄όσα
έχω χάσει το νοσταλγώ επικίνδυνα
[* Η ΔΙάΘεσηΗΜέΡας έχει γραφεί
για να διαβαστεί με υπόκρουση
την προτεινόμενη μουσική]
